ÇIĞLIĞIM

Bir zamanlar dinler yoktu; peygamberler de!
 
On emrin yazıldığı tabletten de bahseden yoktu... Ama tufan anlatılıyordu farklı da olsa!
 
Habil ile Kabil kurban sunmamışlardı henüz Tanrı’ya. Doğal olarak kardeş katli de olmamıştı.
 
Düşmanlık yoktu... Dışlamak, ayrışmak, dedikodu nedir bilinmezdi o zamanlar. Kıskançlık icad edilmemişti henüz.
 
Mal çok olsa da sahibi yoktu. Her şey, herkesindi...
 
Cehennem yoktu, oraya gitme korkusu da!
 
Bir Yaradan vardı belki ama, tehdit etmemişti henüz hiç kimseyi. O’nun uğruna kelleler alınmamış, cihada çıkılmamıştı henüz. Haçlılar coşmamış, akın etmemiş idi. Tapınak şövalyeleri kardeşlik yeminini etmemişti.
 
Delikanlıların harman olduğu meclislerde muhabbet ya karnını doyurmak olurdu ya da hastalıklar... En fazla komşu kızının nazı!
 

*

 
Sonra ne olduysa oldu!.. Her şey allak bullak, tüm dünya alt-üst oldu. Mü’minler cennete, kafirler cehenneme doldu! Oluk oluk kanlar aktı Allah rızası için. Komşu komşuya, baba oğula, kardeş kardeşe düşman oldu, hak yol uğruna. Kitleler kan ağladı, dünya cehennem oldu cennet yoluna!
 
 

Adlî Garip