RT ERDOĞAN MI, YOKSA “ALTIN ŞAFAK” MI?

Mebus İlhan’ın koyduğu ikileme bir bakın!
 
 
GÜNDEMİ YORUMLARKEN
 
23/12/2017 tarihli BARİKAT sitesinde KARAÇALI başlıklı mizah köşemde İlhan Ahmet’in –benim anladığıma göre- RT Erdoğan’ın ziyaretini isim vermeden eleştirmesini (Kötü niyetli hiç kimseye gelip te yukarıda Trakya'daki herhangi bir durumu sorgulama hakkını vermemeliyiz) aşağıdaki gibi tiye alıyorum, onun soykırım provokasyonunu Ayhan ve Mustafa aleyhinde kullanış biçimini taklit ederek, yani onu kendi silahıyla vurarak:
 
“Eğer ki mebus İlhan Ahmet, Cumhurbaşkanımız sayın RT Erdoğan’ın Batı Trakya’daki durumları kötü niyetle sorguladığını iddia ederek ona bölgemizi ve Azınlığımızı ziyaret etmeye izin verilmemesi gerekirdi diye bir görüş bildirmiş ise, bu görüşü ifade özgürlüğü çerçevesinde saygıyla karşılarız, amma aynı zamanda büyük bir MİLLÎ HATA olarak kabul ettiğimizi de ilan ederiz. İlk defa bu hatayı yanlışlıkla işlemiş olabilir, ancak bir defa daha tekrar etmemesi için çok dikkatli davranmalı ve düşünmeden konuşma alışkanlığını terketmelidir. Millî Merkez, kandırılarak millî çizgi dışına çıkmış kişinin pişman olup tövbe ettikten sonra geri dönüşüne müsaade eden geniş bir hoşgörüye sahip olduğunu defalarca göstermiştir. Ancak kıyamete kadar affetmeyeceği biri varsa, o da şu 240 imam yasasını Bakoyani ile birlikte hazırlayıp onu Azınlığa empoze eden haindir.”
 
Ve Derin Devlet’in iki mebus arkadaşı Mustafa ile Ayhan aleyhinde yürüttüğü linç kampanyasından yararlanmaya gidişinin nasıl bir boş hareket olduğunu göstermek için bir zamanlar benzerine kendisinin de uğradığını hatırlatıyorum. Eskilerden ilk mebusluğunda o “meşhur” 240 imam yasasının hazırlanmasına katkıda bulundu diye Halit Eren’in azınlık önde gelenleriyle özel olarak –İlhan için– yaptığı bir toplantıda hakkında neler dediğini bir kez daha hatırlatıyorum.
 
Çünkü daha önce ilk defasında karşılıklı oturup tartışmıştık bu konuyu, ben ve İlhan. O, konunun deşilmesini hiç istemiyordu. Hayatından bu olayı koparıp atmak istiyordu sanki, unutmak istiyordu. Tartışmaya onu ben zorla soktum. Koca Kapı tarafından cezalandırılan tüm azınlık bireylerinde görülen aynı şey. “Irzına geçilmiş kadın sendromu” diyorum ben buna. Hiciv yazımda nezaketen lanet okunan kişinin İlhan olduğunu ifşa etmiyorum. Ama artık “takke düştü kel açıldı”.
 
Hayret, İlhan mahkemeye vermek yerine cevap veriyor, örneğin, aşağıdaki gibi:
 
“Sevgili agam; Erdoğan’ın ziyaretini eleştirdiğimi ve bu ziyarete karşı çıktığımı söyleyerek bana haksızlık ediyorsun. İster inan ister inanma, kınamak istediğim aklımdaki hedef ABD Selanik konsolosu idi. İfademi yumuşatmak gayreti içinde sonunda ağzımdan o sözler çıktı. Orada tarif edilen de Amerikan konsolosundan başka her şeye benzedi. Tabii, doğru, o sözler en çok Erdoğan’a çağrışım yaptırıyor. Sen de söz konusu ifademi, içimden geçenleri bilmediğin için, öyle yorumlamakta haklısın. Ama bil ki, hedefim ABD konsolosu idi. Ellerinden öperim. Rodop milletvekili İlhan Ahmet.”
 
Böyle bir yanıt yok canım, ben uydurdum. Ancak buna benzer bir yanıt verse, ikna olup olmayacağım ayrı konu, mesele oracıkta kapanırdı.
 
Veya susmuş olsa, sıkışınca sık sık yaptığı gibi.
 
Ama onun yerine İlhan’da panik, o gizlemeye çalıştığı bir cümlelik ifade ifşa oldu diye. Panik halinde yanıt veriyor ve her şeyi reddediyor, ağzını bir karış açarak ve gaf üstüne gaf yaparak. Suçüstü yakalanmış insanın hali. Ama hem suçlu hem güçlü. O haliyle yanıtında bana hakaret ve iftira ediyor, ama sözüm ona nezaketi de elden bırakmıyor (!). “Aga, yaktın beni!” diye çığlıkların duyuyor gibi oluyorum.
 
Çığlıklarını duyar gibi olunca farkediyorum ki, onu anlamadan Derin Devlet’e “karfilemişim”. Oysa niyetim biraz iğnelemek ve ikidilliliği ile biraz dalga kırmaktan daha başka bir şey değildi. Başımızın üstünde Damokles’in kılıcı gibi bir Derin Devlet mekanizması bulunduğunu ben bile unutuyorum zaman zaman, Batı Trakya’da Erdoğan devletinin sınırları dışında yaşadığımı ve bu yüzden dokunulmazlığım olduğunu sanarak.
 
“Kirli işlerde” kullanılan BİRLİK gazetesinin sitesinden mebus  İlhan’ın verdiği gerçek yanıta bir bakın:
 
“KÖTÜ NİYETE, ART NİYETE VE İFTİRAYA ÜZÜLÜYORUZ
 
12 Aralık tarihinde parlamentoda yaptığım bütçe konuşmasından cımbızla çıkarılan bir cümleyi 22 Aralıkta yorumlayan İbram Onsunoğlu, bunu Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan aleyhinde söylediğimi iddia edecek kadar iftiraya sarılmıştır.
 
Batı Trakya’da azınlık toplumu içerisinde Yunancayı en iyi bilenlerden biri olarak Onsunoğlu’nun meclis konuşmasında ifade ettiğim cümlemde neonazist Altın Şafak partisini kastettiğimi anlamamış olması imkansızdır.
 
Fakat Azınlığımızda imkansız şeyler maallesef imkan dahiline girmeye başladı.
 
Onsunoğlu’nun düştüğü hüzünlü durumu üzülerek müşahede ediyoruz.
Saygı duduğumuz, sevdiğimiz ve fikirlerinden istifade ettiğimiz Onsunoğlu’nun kötü ve artniyetle iftiracı duruma düşmesine üzülüyorum.”
 
(İlhan’ın bu yanıtı, BİRLİK’in sayfasında benim f/b’ta Erdoğan hakkında iki eleştirel hiciv paylaşımım ve “Onsunoğlu’ndan Cumhurbaşkanı Erdoğan’a hakaret” başlıklı bir yorum ile “süslenmiş” bir biçimde sunuluyor. “Erdoğan’a ben hakaret etmiyorum, ona hakaret eden asıl Onsunoğlu’dur” demek istercesine... Oh, ne ucuz oyunlar! Böyle şeylere nasıl tenezzül ediyor? Bu İlhan, hepten hayal kırıklığı! Yazık!
 
Sanki ben Erdoğan’a karşı olduğumu onun gibi “göt korkusuna” gizlermişim gibi. Sosyal medyada Erdoğan hakkında 2 değil, 100’den çok eleştirel paylaşımım var. Ben Erdoğan’ın sansür koşullarına hapsetmedim daha kendimi.)
 
Yanıtında bana iftira ediyor, göz göre göre, “Onsunoğlu kötü ve artniyetle bana ifira etti” diye yalan söylerken. Oysa iyi niyetli bir kapışmada ilk ele alınacak, o puslu demeç yüzünden “yanılmış olabilir” olasılığıdır. Niye yanılmış olabileceğimi göstermektir bana, gösterebilirse. İlk andan itibaren “İftira iftira!” diye bağırmak değil. Kelime oyunlarına başvuracak olursak; ben ona ilk mizahî yazımda bile “Erdoğan’ı kınadı” demiyorum, “besbelli Erdoğan’ı kastediyor” ve “eğer Erdoğan’ı kastediyorsa” diyorum... Neyse.
 
Ama aslında İlhan bana yanıt vermiyor, zoru benimle değil. Şimdiye kadarki eleştirilere yanıt mı vermiş ki şimdi versin? Azınlığı gözetleyen, denetleyen ve cezalandıran erke –Derin Devlet’e ve Halit Eren'e yanıt veriyor. Hepimiz gibi onların önünde sınav ve hesap veriyor. Şahsı aleyhinde yeni bir linç kampanyasını engellemeye çalışıyor. O demeci duyulduktan sonra kendisine hesap sorulacağını biliyor, cezalanma sürecine girdiğini biliyor ve kendisinden ilk başta bir tekzip beklendiğini biliyor. Daha neler beklendiğini de. Şantaj, Derin Devlet’in elinin kınasıdır. Ve Erdoğan’ı kastettiğini nefretle reddediyor. “O ifademde neonazi Altın Şafak’ı kastettiğim o kadar açık ki, Onsunoğlu’nun bunu anlamaması mümkün değil. O halde bana iftira ediyor! Ona yazıklar olsun!”
 
“... Kötü niyetli hiç kimseye gelip te yukarıda Trakya'daki herhangi bir durumu sorgulama hakkını vermemeliyiz...” Bu ifadeyle Altın Şafak’ı kastettim (!!!) diyebilmesi için karşısındakini enayi yerine koyacak kadar enayi olması gerekir insanın. Ne biz enayiyiz, ne azınlık kamuoyu enayi, ne de İlhan enayi.
 
Sadece İlhan panikte, ikinci bir linç kampanyasından korkuyor. Derin Devlet ısrar ederse, siyasî kariyerinin sonu olabilir.
 
İlhan’ın “enayi yerine koyduğu”, aslında Halit Eren, onun aleyhinde ilk linç kampanyasını tetikleyen derindevletçi. Bütün bunlar, “ha vallahi ha billahi Erdoğan değildi de Altın Şafak’tı, Onsunoğlu iftira ediyor” falan filan, Eren’i  kandırmaya yönelik umutsuz çabalardan başka bir şey değil.
 
İlhan’ı gazetecileri dava etmeye başladığından beri birçok kez eleştirdim, hem de sert eleştirdim. Ne yanıt verdi, ne de dava etti. Alışkanlığını terk edişi ve beni tekzip edişi, bu kez işin içine Erdoğan’ın girmesine tesadüf etmiştir. “Erdoğan’ı eleştirdi-kınadı” damgasıyla dolaşamazdı. Tekzip etmeden duramazdı. Aklanmanın ilk adımı. İlhan’ın beni dava edişi de o sohbetimde Halit Eren’i ismen zikredişime tesadüf etmiştir. Eren, isminin ve faaliyetlerinin zikredilmesini “ölümle cezalandıracak ölçüde” («επί ποινή θανάτου») istemez.
 
İlhan’ın tekzibine benim verdiğim karşılık ta şöyle:
 

İLHAN AHMET'İN İKNA ETMEYEN TEKZİBİ

 
“Kötü niyetli hiç kimseye gelip te yukarıda Trakya'daki herhangi bir durumu sorgulama hakkını vermemeliyiz.”
 
Bak İlhan, milletvekili kadaşım, Mecliste sarfettiğin yukarıdaki bu sözü yanlış anlamış olabileceğimi kabul etmeye hazırım ve bu doğrultuda seni haksız yere hicvettiğimi de kabul edip özür dilemeye bile hazırım. O “puslu” cümlede kastedilen KİŞİNİN, iddia ettiğin gibi, Trakya’yı ziyaret eden Çavuşoğlu veya ERDOĞAN değil de, ALTIN ŞAFAK olduğuna dair bir tek kanıt göstermiş olsaydın. Bıraktık o cümleyi, koskoca tekzibine bile bir tek kanıt eklememişsin.
 
Tekrar ediyorum, beni (ve herkesi) o “puslu” cümleyle yanılttığını ve bu yanılgı doğrultusunda seninle haksız yere dalga geçtiğimi kanıtlamış olsaydın derhal özür dilerdim. Ama samimî ve dürüst olacaksak, önce senin benden ve herkesten özür dilemen gerekirdi, bu muallak ve belirsiz ifadeyle yanılgıya yol açtığın için. Altın Şafak öyle mi eleştirilirmiş? Bize o sözlerin Erdoğan’a yönelik olamayacağını nasıl düşündürebilirsin?
 
O sözünü şimdi bir kez daha okuyorum ve orada, tekzibine rağmen, ne yazık ki Altın Şafak’ı değil, hatta Hakan Çavuşoğlu’nu bile değil, yine ERDOĞAN’ı görüyorum. Niye Altın Şafak’ı değil de Erdoğan’ı, nedenlerini sıralayayım mı?

1.Gündem, Altın Şafak ve Trakya (Azınlık) değildir, Erdoğan ve Azınlıktır.

2.Altın Şafak “bir kimse” değildir, partidir, Erdoğan “bir kimsedir”.

3.Altın Şafak’ın Trakya’ya gelmeye ihtiyacı yoktur, çünkü zaten burdadır,
Trakya’dadır, Trakya’ya gelen Erdoğan’ır.
 
4.Altın Şafak Trakya’daki durumu -Azınlığı sorgulamamakta, öyle hafif işlerle uğraşmaz Altın Şafak, Azınlığın yok edilmesini savunmakta ve talep etmektedir. Trakya’daki durumu -Azınlığı ziyaretinde Erdoğan sorgulamıştır, Lozan’ı, Müftülük konusunu ve Azınlığın çok etnik parçalı yapısını.

5.Altın Şafak’a “sorgulama hakkı vermemeliyiz” diyemezsin, zira nazi mazi ama Yunan partisidir. Fakat Erdoğan’ın ziyaretine müsaade etmeyerek bu hakkı ona vermeyebilirsin.
 
İşte 10 kelimelik cümlede kastedilen kişinin Altın Şafak değil de Erdoğan olduğunu gösteren ve gizleyemediğin 5 neden. Ama çok daha önemli ve ağır olan bir altıncı neden daha var, İlhan. Orada Erdoğan’dan söz ettiğini gösteren. Senin için en onur kırıcı olanı. Şimdilik açıklamayacağım. İnşallah beni mecbur etmezsin. Ve fırsattan istifade sana oldum olası izlediğim bir ilkemi söyliyeyim. “Asla insanların ayıplarını yüzlerine vurmayacaksın, onları kendilerinden utandıracak ölçüde.”
 
Dayanılmaz bir hafiflikle sana iftira attığını söylediğin İbram aganı, vallahi bu lafınla hem güldürüyorsun, hem gücendiriyorsun. Çünkü söz konusu suçlamanın, değil bana dokunmasını, yanımdan bile geçtiğini hissetmiyorum. Ama öte yandan benim, iftira da ne demek, sivri dilimin en ufak bir haksızlığa yol açacağından bile içim titrerken, sen kalk yalan olduğunu bile bile sana suç attığımı ilan et, nasıl gocunmayayım? Beni iyi tanımıyorsun.
 
Ha şimdi seni mercek altına aldığım doğru. Bu tekzip ettiğin son yazım da o halin tezahürü. Mercek altında olmasaydın, herkes gibi ben de belki o demecini görmezlikten gelecektim. İki blog yazarını-gazeteciyi mahkemeye verişini, Azınlık içinde toplumsal ve siyasal bir cinayet olarak değerlendiriyorum. Azınlıkta bir süredir yeniden hortlayan korku imparatorluğunu derinleştirecek ve ifade özgürlüğünü daha da kısıtlayacak bir hareket olarak. Bu davalar bana göre iki kişi arasında ve iki kişiyi ilgilendiren konular değildir. Bir “azınlık davası” söz konusudur. Hayırlısıyla sonuçlanıncaya kadar “sıkı takip” altında olacaksın. Sırada başka eleştiriler geliyor.
 
Son olarak. Peki be İlhan, madem kastettiğin Erdoğan değildi de ALTIN ŞAFAK idi, o zaman konuşmanın o bölümünü azınlık kamuoyuna dağıttığın Türkçe çeviriden niye çıkardın? Biz diyelim ki Altın Şafak’ı tarif ettiğini anlamadık. Onun kendisi anladı mı? Hadi bizi yanılttın. Altın Şafak’ı da mı yanılttın?
 
 

İbram Onsunoğlu